Verslagen van de Wagen 🚛 - met Lex
Lex: “Ik ben nu in mijn 70er jaren bezig, maar heb toen staan janken als een klein kind van 6. Wat een fantastisch emotionele verassing was dit zeg.”
Dag lieve en beste allemaal,
Respect.
Respect is een veel gebruikt woord. Respecteer je medemens is er ook zo een, maar dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan realiseer ik mij. Ik respecteer in principe alles en iedereen, een duidelijke uitzondering daargelaten. Ik respecteer bijvoorbeeld elke politieke partij, omdat ik positief wil blijven denken, en er van uit ga dat elke partij het beste voor ons land en zijn inwoners beoogt. Ook het geloof, ongeacht welke stroming respecteer ik, maar daar kom ik zo op terug. Sommige groeperingen respecteer ik met heel veel enthousiasme zoals de stichting Ki-Ka en stichting Dierenlot waar ik dan ook enthousiast sponsor van ben. Dat het andersom ook wel eens voorkomt heb ik mogen ontdekken.
Zoals jullie weten rijd ik puur voor mijn plezier maandelijks nog een aantal dagen op een vrachtwagen bij de Fa. Froster Frozen Food Logistics, gevestigd zo’n 200 meter achter onze woning. Een naar mijn ervaring tot op heden zeer sociaal bedrijf naar zijn medewerkers en zijn klanten toe. Met mij houden ze bijvoorbeeld heel goed rekening met mijn leeftijd, wat inhoudt dat de ritten die ze mij toewijzen geheel in mijn straat te pas komen. Dat houdt ook in dat ik regelmatig bij dezelfde klanten kom. Daar zitten klanten tussen die zich ophouden in zeer gelovige gemeenschappen, dus een GVD en je hoeft nooit meer terug te komen. Das lastig voor mij soms, maar tot op heden lukt het aardig.
Ik was bij zo’n klant. Daar word ik steevast geholpen door Henry, een bijzonder aardige knul. Afijn, gisteren zette ik mijn auto tegen het los en laad dock. Omdat het daar binnen nogal koud is begon ik in mijn cabine een extra trui en een warme jas aan te trekken. Er kwam 1 van de mensen naar mijn cabine toelopen en hij vroeg : Waar blijf jij nou ?
Dat is nog nooit gebeurd, dus ik leg uit dat ik eerst mijn trui en jas wil aantrekken. OK zegt hij dan en loopt weer weg. Gesteekt en gedegen stap ik uit mijn truck en loop het bedrijf binnen. Daar zie ik Henry staan, en dat gebeurt ook nooit op die plek. Ik vraag puur voor de lol of mijn oplegger al weer vol is. Nee antwoord hij, die is nog niet vol maar het is hier wel heel vol, en daar bedoelde hij het los en laad platform mee.
En toen?
Daar binnenlopend wist ik niet wat ik meemaakte. Het hele platform stond Tjok-vol met het voltallige personeelsbestand van dit bedrijf. Van kantoor personeel, het productie personeel en niet te vergeten de mensen van de opslagloods en de expeditie, tot de directie. En wat stonden die daar te doen ? Het was net een professioneel vrouwen en mannen koor die begonnen te zingen. En wat zongen ze, jawel hoor, Het verjaardagslied “Er is er 1 jarig hoera hoera, dat kun je wel zien daar staat hij”. Ik ben nu in mijn 70er jaren bezig, maar heb toen staan janken als een klein kind van 6. Wat een fantastisch emotionele verassing was dit zeg!